"azı karar çoğu zarar "
Ölçülü olmak her zaman iyidir. Sağlıklı ve mutlu bir yaşam için bunu gözetmeliyiz ve her şeyde her zaman ölçülü olmak hatta bir yaşam biçimi haline getirmeniz gerekmektedir. Atasözlerimizde bile bu öğütlenmiştir: " Azı karar, çoğu zarar."
Yeme'de içmede, ağlamada gülmede, iyilikte yardımda, ziyarette sohbette, yürümede koşmada, arkadaşlıkta dostlukta, aklınıza ne gelirse artık. Yerinde, kararında, tadında. Hem kendimiz için, beden sağlımız için, sağlıklı insani ilişkiler için, hem de karşımızdakini sıkmamak için, tadını kaçırmadan dostlukları sürdürebilmek için. Genel olarak bu böyle. Asıl gelmek istediğim konu başka. İşin kendimizle olan tarafı. Hem bireysel anlamda, hem toplumsal anlamda.
Toplumsal anlamda olanlardan az buçuk yukarıda söz ettik. Kendimizle olan ölçülü olma konuları asıl ele almak istediğim. " Nefis" dediğimiz durum en çokta. Nefsimizin çektiği şeylerdeki tavrımız, duruşumuz ne olacak? En büyük ölçü gözetilecek yer burası. Öyle ki, bu nefis denilen şey, ölçüyü gözetirsen dost, ölçüyü kaçırırsan en büyük düşman . Kararında verirsen her şey çok güzel. Doymak bilmez istekleri peşinden gidersen hüsran. Yeme içme durumu en çarpıcı örnek. Acıktığımızda ölçüyü kaçırmadan, vücudumuzu idare edecek kadar beslersek, sağlıklı bir şekilde yaşarız. Ama vücudu ha babam doldurursak şişer kalırız. Her türlü hastalık gelir bulur bizi. Zaten rahat oturup kalkamaz, yürüyemez hale geliriz. Bu böyle olduğu gibi, bir de " insanî" boyutu var. Ona gelelim .
Canımızın istediği, nefsimizin çektiği her şeyi idare edecek kadar, kararınca, ölçüyü kaçırmadan karşılamak. Bunun fazlası bize zarar verdiği gibi, başkasının hakkına da girmek olur. Yani karatından fazla yiyip içtiginiz, sahip olduğumuz her şey başkasının hakkına tecavüze girer ki asıl dikkat edilmesi gereken de budur. Nefsin isteklerini, yaşamımızı asgari düzeyde sürdürecek kadar yani gerektiği kadar karşılamamız , gerisini olmayana vermemiz öğütlenmiştir bütün dini kitaplarda. " İnfak" denilen şey de budur. Ölçü ölçü ölçü. Fazlasına sahip olmanın hiçbir faydası yok. Zararından başka. Nefsin hepsini ister. Daha daha ister. Ama ona yettiği kadarını verip, fazlasını ihtiyacı olana vermediğinde , bu fazlalık başına bela olur .