ŞİİRİN GÖREVİ KALICI OLAN İYİ VE GÜZELİ YAKALAMAKTIR
Her zaman olduğu gibi yine tekrar tekrar vurguluyorum. Şiirde esas olan içerik, tema, konu değil, biçimmiş, ne söylersen söyle ama güzel söylemek esasmış. Yok efendim şiir, yalanı bile güzel söylemekmiş. Yani güzel söylesin de ne söylerse söylesin öyle mi? Yeter ki güzel söylesin. Bunu şiirin esas gayesi olduğunu sanan, hatta iddia eden sözüm ona şiir uzmanları bile var. Bunlar hiç duymadılar mı şimdiye kadar zaten Şeytanın tam da işi bu. Çirkini güzel göstermek, kötüyü süslü gostermek. İnsanları kandırmak şeytanın işi. En insanî sanat dalı olan şiire hiç de yakışmaz yalanı güzel söylemek, çirkini güzel göstermek, kötüyu iyi göstermek... Tam tersine doğru olanı, gerçekten iyi olanı, güzel olanı en kalın çizgilerle vurgulayıp olması gereken olarak yol gösterici görevini sanatının asıl işlevi olarak görmektir.
Şeytanın işini yapan o kadar kelli felli adamlar varken, şaire sıra bile kalmaz.Baksanıza koca koca adamlar, bir de üniversitelerde hocalık yapmış bol ünvanlı hocalar, üç kuruşluk dünyalık için, -haram zıkkım olsun -, bir de ekranlara çıkıp sahipleri nasıl istiyorsa onların yaptıkları çalıp çırpmaları, halkın yararınaymış gibi göstermek için nasıl maymun gibi kılıktan kılığa girdiklerini görünce insanlığımdan utanıyorum, midem bulanıyor. Nasıl çabalıyorlar nasıl haramı helal göstermeye, zulmü adalet göstermeye, sömürüyü adil bölüşmeye; haksızı haklı, çirkini güzel, kötüyu iyi, rezili itibarlı göstermeye.Bunu yaparken, düştükleri durumun farkında değiller hiç.
Hadi bu adamlar bu durumlara düşüyorlar utanmadan, sıkılmadan. Bari şiiri karıştırmayın bu işe. Şiirin görevi geçici olan içinden kalıcı olan iyiyi, güzeli yaşamdan yakalayıp, önce şairin kendisinin bu özelliklere sahip olması ve sonra eserleriyle somutlaştırararak okura sunmasıdır. Önce şairin kendisi. Mutlaka önce kendisi. Yok öyle başkasına verir talkımı, kendi yutar salkımı durumları...
Bu arada süsleyip püsleyip kötüyü iyi, çirkini güzel gösterme işini de şeytana bırakın. Herkes kendi işini yapsın.
